Press: Verhalen en ontmoetingen
Press: Mister Motley nr.1 – feb 2004, Inge de Boer
Verhalen en ontmoetingen
Wenen, ik ben er nog nooit geweest. Wenen, Ik denk aan taartetende dametjes, gedresseerde paarden, de sofa van Freud en het paleis van keizerin Sissi….Ik zie beelden van het geheime ondergrondse Wenen en de mysterieuze harde schaduwen in de stad boven de grond uit de film The Third Man van Orson Welles. En het Prater, het altijd aanwezige amusementspark aan de rand van de stad. Als ik ooit naar Wenen ga is een onbevangen blik niet meer mogelijk, toch heeft de hele mix aan indrukken en beelden die ik in mijn hoofd meeneem weinig van doen met de werkelijkheid. En als ik dan in die stad rondloop, breng ik met mijn herinnerin-gen de verbeelding van Wenen de stad binnen. En ik voeg er mijn eigen verhalen aan toe.
Delphine Bedel werkte een maand in Wenen op uitnodiging van de Wiener Secession, een museum in de binnenstad. Bedel vindt de grondstoffen voor haar werk meestal op straat. Ditmaal vroeg ze inwoners, kunstenaars, musici en journalisten om haar mee te nemen naar interessante plaatsen en tijdens deze stadswan-delingen ontdekte ze allerlei verhalen. ‘Met een plattegrond, een fototoestel en opname-apparatuur verzamelde ik beeld- en geluidsmateriaal, verhalen en indrukken die later op verschillende manieren werden verwerkt: tot video’s, posters, foto’s en geluidskunstwerken.’ Tijdens de opening gaf een Weense kunstenaar een concert met de geluiden en bliepjes uit twee GameBoys.
Brussel: Mapping
Verpretparking wordt het wel eens genoemd, de ontwikkeling van steden tot een soort thema-park voor toeristen en winkelende mensen. Planning van de stad, reclame en amusement bepalen het straatbeeld en we wandelen door een stad waarin bijna alles in scripts lijkt voorgeschreven. Hoe verhoudt deze sfeer zich tot de persoonlijke ervaring? Hoe kunnen we op straat nog een intieme ervaring of ontmoeting hebben, vraagt Bedel zich af en met haar werk creeert ze situaties waarin zo’n ervaring plaats kan vinden.
Voor ‘Mapping’ maakte ze 18 stickers in een grote opiage van teksten die ze op straat heeft gefotografeerd. Ze heeft daar een heel archief van verzameld: slogans, billboards, woorden uit reclameteksten en etalages. Deze stickers plakte ze op de ramen van de winkels in winkelcentrum Gulden Vlies Galerijen in Brussel. Ditmaal bracht ze de stad, de stad als geschreven tekst, de shopping mall binnen. Dat is de piek bij uitstek waar ons handelen geregisseerd en uniform lijkt en volgens onzichtbare regels lijkt te verlopen. Bedel gunt je een moment waarop kleine vragen, temidden van het kopen, de snelheid en de roes kunnen worden gesteld.’DO YOU DREAM’ en •ET VOUS, QUE FAITES-VOUS DANS LA VIE?’ Ook deelde ze stickers uit aan bezoekers van de mall om ze mee naar huis te nemen. Het werk van Bedel is een kado, een intieme gedachte in de kille buitenwereld.
Rotterdam: Real Life
Voor een project in kunstruimte Witte de With gebruikte ze de sticker als een gordijn. Net als andere toeristen verbaasde ze zich over de Hollandse gewoonte om de gordijnen ‘s avonds open te laten zodat je bij iedereen naar binnen kunt kijken. De spanning tussen buiten en binnen is op die momenten goed voelbaar, en Delphine Bedel heeft dit gegeven in haar werk omgekeerd door letters uit een stickervel te snijden en dat vel vervolgens als raambedekking te gebruiken.
‘Reality Check‘: Stukjes dagboek waren te lezen terwiji de buitenwereld door de letters heen schemerde. Deze dagboekteksten waren afkomstig van Internet, en beschreven intieme situaties als ruzie maken, vrijen en koken. Ze hadden dus al een publiek bestaan en zoals je ‘s avonds lopend over straat ongevraagd getuige bent van huiskamertaferelen, zo kon je hier in de tentoonstellingsruimte ook een intieme wereld van vreemden binnentreden.